ဂင္းနစ္ကမာၻ႔စံခ်ိန္မွတ္တမ္းစာအုပ္ကုိ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင္႔ Guinness Book of World Records ဟု ေခၚဆုိပါသည္။ ၎ကုိ ၁၉၅၅-ခုႏွစ္မွ စ၍ ႏွစ္စဥ္ထုတ္ေ၀ခဲ႔ၿပီး ႏုိင္ငံတကာမွ ကမာၻ႔စံခ်ိန္မ်ားကုိ စုေဆာင္းတငျ္ပထားပါသည္။ဂင္းနစ္ဟူေသာအမည္မွာအုိင္ယာလန္ႏုိင္ငံ႐ွိဂင္းနစ္ (ArthurGuinness) ဘီယာကုမၸဏီကုိ ရည္စူးပါသည္။ ၁၇၅၂-ခုႏွစ္တြင္ အာသာဂင္းနစ္ (၁၇၅၂-၁၈၀၃) ဆုိေသာ ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္သည္ ေပါင္ေငြတစ္ရာကုိ အေမြရ႐ွိခဲ႔ပါသည္။ 

၎ေပါင္ေငြ တစ္ရာ ကုိ အရင္းျပဳ၍ အာသာဂင္းနစ္သည္ ယမကာဆုိင္တစ္ခုကုိ စတင္တည္ေထာင္ ခဲ႔ပါသည္။ ၁၇၅၉သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ဒဗြလင္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ဖြင္႔လွစ္ခဲ႔ပါသည္။ သူေသဆုံးၿပီးေနာက္ သားျဖစ္သူ အာသာ(၁၇၆၇-၁၈၅၂)၊ ေျမးျဖစ္သူ ဘင္ဂ်မင္ဂင္းနစ္ (၁၇၉၈-၁၈၆၈) တုိ႔က ဘီယာလုပ္ငန္းကုိဆက္လက္လုပ္ကုိင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ ဘင္ဂ်မင္လက္ထက္တြင္ဂင္းနစ္ ဘီယာသည္ အေမရိကန္၊အဂၤလန္ႏွင္႔ ဥေရာပ တုိင္းျပည္မ်ားသုိ႔ပါ တင္ပုိ႔ေရာင္းခ်ႏုိင္သည္အထိ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ ခဲ႔ပါသည္။ ဂင္းနစ္မိသားစုသည္ သူတုိ႔၏ ဂင္းနစ္ဘီယာကုိ ကုိယ္ပုိင္စက္႐ုံတည္ေဆာက္ကာ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သူတုိ႔၏ဘီယာေအာင္ျမင္ရျခင္းတြင္အခ်က္(၂)ခ်က္သည္အေရးပါပါသည္။ ပထမအခ်က္မွာဂင္းနစ္ဘီယာသည္အရည္သက္သက္မဟုတ္ဘဲအနည္းငယ္ေစးပ်စ္သည္။ ဘီယာတစ္ပုိင္႔ကုိငွဲ႔မည္ဆုိပါက ၁၁၉ ဒသမ ၅-စကၠန္႔ၾကာမည္ဟု ေၾကျငာကာ စားသုံးသူကုိ စြဲေဆာင္ႏုိင္ခဲ႔ပါသည္။ ဒုတိယအခ်က္မွာ ဂင္းနစ္ဘီယာ ထည္႔ခြက္၏ ထူးျခားမွႈပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဂင္းနစ္ဘီယာကုမၸဏီသည္ ကုိယ္ပုိင္ခြက္တစ္မ်ဳိးကုိ တီထြင္ထုတ္လုပ္ခဲ႔ပါသည္။ အဆုိပါ ခြက္အတြင္း သုိ႔ ဘီယာကုိထည္႔မည္ဆုိပါက ဘီယာႁမွဳပ္မ်ားသည္ အေပၚသုိ႔မတက္ဘဲ ေအာက္သုိ႔ သာဆင္းသြား သည္ကုိေတြ႔ျမင္ရမညျ္ဖစ္ပါသည္။ 

ဤနည္းျဖင္႔စားသုံးသူကုိေကာင္းစြာစြဲေဆာင္ႏုိင္ခဲ႔ၾကပါသည္။၁၉၅၅တြင္ဂင္းနစ္ဘီယာအေရာင္းဆုိင္တစ္ဆုိင္

၌ဘီယာေသာက္သူမ်ား ျငင္းခုံမွႈတစ္ခု ျဖစ္ၾကပါသည္။ ၎အျငင္းအခုံမွာမည္သည္႔ ငွက္သည္ အျမန္ဆုံးပ်ံသန္းႏုိင္သနည္းဟူေသာ ေမးခြန္းႏွင္႔ဆက္စပ္ေနပါသည္။ ျငင္းခုံသူမ်ားသည္ အကုိးအကားစာအုပ္မ်ဳိးစုံကုိ ႐ွာေဖြပါေသာ္လည္း ႐ွာမေတြ႔ႏုိင္ျဖစ္ေနပါသည္။ ဤတြင္ ဆုိင္႐ွင္ျဖစ္သူ ဂင္းနစ္မ်ဳိးႏြယ္တစ္ေယာက္သည္ ကမာၻ႔စံခ်ိန္မွတ္တမ္း စာအုပ္တစ္အုပ္ လုိအပ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိသြားပါသည္။

ဤသုိ႔ျဖင္႔၁၉၅၅-တြင္ပထမဆုံးဂင္းနစ္ကမာၻ႔စံခ်ိန္စာအုပ္ထြက္ေပၚလာပါသည္။ စာအုပ္ကုိတာ၀န္ခံ ေရးသားသူမွာ ေရာ႔စ္၀ွစ္တနာ ႏွင္႔ေနာရစ္ ၀ွစ္တနာ(Ross and Noris Whitner) အႁမႊာညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။၎တုိ႔သည္ သတင္းေထာက္မ်ား၊ ဂ်ာနယ္တုိက္မ်ားမွ အခ်က္အလက္မ်ားကုိရယူၿပီးစာအုပ္ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ႔ပါသည္။ၿပီးေနာက္ခရစ္စမတ္ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္အမွီ

ေအာက္တုိ ဘာလတုိင္းတြင္စာအုပ္ကုိ ႏွစ္စဥ္ထုတ္ေ၀ခဲ႔ပါသည္။ 

စာအုပ္တြင္ ၾကက္ဥ အေ၀းဆုံးေရာက္ေအာင္ ပစ္ႏုိင္သူ၊ ဆယ္မိနစ္အတြင္း ေဟာ႔ေဒါ႔ (Hot Dog) အမ်ားဆုံး စားႏုိင္သူ၊ အရပ္အရွည္ဆုံးလူသား၊ အႀကီးဆုံးကင္ဆာက်ိတ္၊ အဆိပ္ျပင္းဆုံး အပင္၊ အတုိဆုံးျမစ္စသည္ျဖင္႔ ကမာၻ႔စံခ်ိန္မ်ားကုိ မွတ္တမ္းတင္ေဖာ္ျပခဲ႔ပါသည္။ ယခုအခါ ထုိစာအုပ္သည္ ကမၻာ့အေရာင္းရဆုံး စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္း အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပုံႏိွပ္ခဲ႔ရပါသည္။ 

လူတုိ႔သည္ထုိစာအုပ္တြင္မွတ္တမ္းတင္ခံရေစရန္အမ်ဳိးမ်ဳိးႀကိဳးစားလာၾကပါသည္။တစ္ခါကဂင္းနစ္စာအုပ္တြင္ အေလးဆုံးေၾကာင္ အေၾကာင္းကုိ ေဖာ္ျပခဲ႔ပါသည္။ ထုိအခါ ေၾကာင္ပုိင္႐ွင္မ်ားသည္ သူတုိ႔ေၾကာင္မ်ား ကုိ စံခ်ိန္ခ်ဳိးႏုိင္ေအာင္ အစာမ်ား တနင္႔တပုိး ေကၽြးခဲ႔သျဖင္႔ ေၾကာင္ေသဆုံးမွႈမ်ားေပၚေပါက္လာပါသည္။ 

ထုိ႔ေၾကာင္႔စာအုပ္တြင္က်န္းမာေရးႏွင္႔အသက္အႏၲရာယ္ထိခုိက္ေစေသာကိစၥမ်ားကုိ ေဖာ္ျပျခင္းမျပဳရန္

ဆုံးျဖတ္ခဲ႔ၾကပါသည္။ဂင္းနစ္စာအုပ္သည္တစ္ကမာၻလုံးမွစံခ်ိန္မ်ားကုိမွတ္တမ္းတင္ထားျခင္းျဖစ္ရာျမန္မာႏိုင္

ငံမွ ပုဂၢဳိလ္ထူးတစ္ဦးလည္း ပါ၀င္ခဲ႔ ပါသည္။ 

အဆုိပါပုဂၢဳိလ္ထူးမွာ မင္းကြန္း တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦး၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသပင္ၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံ၊ စာမ်က္ႏွာေပါင္း (၉၉၃၄) မ်က္ႏွာကုိ တစ္ခ်က္မွေထာက္မေပးရဘဲ အလြတ္အာဂုံ ေဆာင္ႏုိင္ေသာေႀကာင္႔ ကမာၻ႔မွတ္ဉာဏ္ အေကာင္းဆုံး ပုဂၢဳိလ္အျဖစ္ ဂင္းနစ္စာအုပ္တြင္ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္ ေဖာ္ျပခံခဲ႔ရပါသည္။ 

ဆရာေတာ္ႀကီး၏ မွတ္ဉာဏ္ကုိခ်ီးက်ဴးလုိလွ်င္ တိပိဋကဓရေရြးခ်ယ္ေရး စာေမးပြဲအေၾကာင္း ကုိ သိထားသင္႔ပါသည္။ ဤစာေမးပြဲသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ ႏွႈတ္ေျဖ၊ ေရးေျဖေျဖဆုိရေသာ စာေမးပြဲျဖစ္ၿပီး ကမာၻေပၚတြင္ အခက္ခဲဆုံးစာေမးပြဲႀကီး ျဖစ္ပါသည္။ မည္မွ်ခက္ခဲပါသနည္း ဆုိလွ်င္ စတင္စစ္ေဆးေသာ ျမန္မာႏွစ္ ၁၃၁၀-မွ ၁၃၆၂- အထိ ၅၃-ႏွစ္အတြင္း ေအာင္ျမင္သူ ၉-ဦးသာ႐ွိခဲ႔ပါသည္။ စာေမးပြဲေအာင္မွတ္မွာ အမွတ္၁၀၀-တြင္၇၅-မွတ္ရမွသာ ေအာင္ျမင္ပါသည္။ 

ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ အလြတ္ရြတ္ဆုိရာတြင္ နံနက္ ၈-နာရီမွ၁၀-နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ ေန႔လယ္ ၁-နာရီမွ၄-နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ တစ္ေန႔လွ်င္ ၂-ႀကိမ္ခြဲ၍ စာျပန္ရပါသည္။ သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်ိန္အတြင္းသတ္မွတ္ထားေသာစာမ်က္ႏွာအေရအတြက္ ကုိၿပီးေအာင္ျပန္ဆုိရပါသည္။ အခ်ိန္ကုိက္ စာမျပန္ႏုိင္လွ်င္ စာေမးပြဲက်ပါသည္။ တစ္ေန႔လုံး အတြက္စာ ၅-ခါ ေထာက္ေပးခြင္႐ွိပါသည္။ ၅-ခါထက္ပုိ၍ေထာက္ေပးရလွ်င္စာေမးပြဲက်ပါသည္။စာကုိအလြတ္ရြတ္ဆုိရင္း၀ါက်တစ္ခုေက်ာ္သြားပါက စာေမးပြဲက်ပါသည္။ 

ထုိ႔ေၾကာင္႔ ကမာၻ႔အခက္ဆုံး စာေမးပြဲႀကီးဟု ဆုိရျခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ အဆုိပါ စာေမးပြဲႀကီးတြင္စာမ်က္ႏွာ၉၉၃၄မ်က္ႏွာလုံးကုိတစ္ခ်က္မွေထာက္မေပးရဘဲအလြတ္ရြတ္ဆုိႏုိင္ခဲ႔ပါ သည္။ ထုိမွ်မကေသး။ စာအုပ္မူကြဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႐ွိပါက မည္သည္႔စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာမည္မွ်၊ စာေၾကာင္းေရမည္မွ်တြင္ မည္သုိ႔ဆုိသည္ မည္သည္႔စာအုပ္က အမွန္ ျဖစ္သည္ဟူသည္အထိ ေထာက္ျပႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ပညာဉာဏ္ႀကီးမားလြန္းလွပါသည္။ ေရးေျဖ ေျဖဆုိရာ၌လည္း-

သီလကၡႏၡ၀ဂ္ - ၉၃-မွတ္

မဟာ၀ဂ္ - ၉၇-မွတ္

ပါတိက၀ဂ္ - ၉၇-မွတ္

ပါရာဇိကဏ္ - ၈၉-မွတ္

ပါစိတ္ပါဠိေတာ္ - ၉၉-မွတ္

မဟာ၀ဂၢပါဠိေတာ္ - ၉၂-မွတ္

စူဠ၀ဂၢပါဠိေတာ္ - ၉၈-မွတ္

ပရိ၀ါပါဠိေတာ္ - ၁၀၀-မွတ္

စသည္ၿဖင္႔ ဘာသာတုိင္းကုိ ဂုဏ္ထူးမွတ္ ၈၅-မွတ္ အထက္ျဖင္႔ ေျဖဆုိေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ 

ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ၁၂၇၃၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၁-ရက္ေန႔တြင္ ျမင္းၿခံၿမိဳ႔နယ္၊က်ည္ပင္ ႐ြာသူႀကီး ဦးဆုံ၊ ေဒၚဆင္တုိ႔မွ ဖြားျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ငယ္မည္ ေမာင္ခင္ျဖစ္ပါသည္။ ၇-ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ သာမေဏ ၀တ္ခဲ႔ၿပီး ၁၅-ႏွစ္သားတြင္ ပထမငယ္တန္း၊ ၁၆-ႏွစ္သားတြင္ ပထမလတ္တန္း၊ ၂၀-ႏွစ္တြင္ ပထမႀကီးတန္းတုိ႔ကုိ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ၁၂၉၅-တြင္ အစုိးရပထမႀကီးတန္းကုိ ပထမေက်ာ္ဟူေသာဘြဲ႔ထူးျဖင္႔အျမင္႔ဆုံးေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ထုိႏွစ္တြင္ပင္သက်သီဟစာသင္တန္းကုိ လည္းေကာင္း၊၁၂၉၆တြင္စာခ်တန္းကုိလည္းေကာင္းတစ္ဆက္တည္းေအာင္ၿမင္၍၀ဋံသကာ(ဦးေဆာက္ပန္းဘြဲ႔)

ျဖင္႔ခ်ီးက်ဴး ပူေဇာ္ျခင္းခံခဲ႔ရပါသည္။ 

ပိဋကတ္သုံးပုံကုိအေထာက္အမကင္းစြာအာဂုံျပန္ဆုိႏုိင္ေသာေၾကာင္႔တရားဘ႑ာစုိးဟုအဓိပၸယ္ရ

ေသာတိပိဋကဓရဓမၼဘ႑ာဂါရိကဘြဲ႔ကုိဆက္ကပ္ၿခင္းခံခဲ့ရပါသည္။ဆ႒သံဂါယနာတင္ပြဲႀကီးတြင္လည္း မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီးေမးသမွ်ကုိတစ္လုံးတစ္ပါဒမွ်ထစ္ေငါ႔ၿခင္းမ႐ွိဘဲေျဖဆုိေတာ္ မူ၍ဆ႒သဂၤတိဝိသဇၨကအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ပါသည္။ထုိ႔ျပင္စာမ်က္ႏွာေပါင္း၅၀၀၀ေက်ာ္႐ွိေသာမဟာဗုဒၶ၀င္

က်မ္းႀကီးမ်ားကုိလည္းျပဳစုခဲ႔ပါသည္။ 

ထုိ႔ေၾကာင္႔လည္းအစုိးရအဆက္ဆက္ကဆရာေတာ္ ႀကီးကုိ ဘြဲ႔ထူးအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင္႔ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ခဲ႔ၾကပါသည္။

သာသနာ႔အာဇာနည္အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ အဘိဓဇမဟာရ႒ဂုရု၊ အဘိဓဇအဂၢမဟာသဒၶမၼေဇာတိက၊ တိပိဋကဓရဓမၼဘ႑ာဂါရိက၊ ဆ႒သဂၤါယနာ ၀ိသဇၨက၊ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီးဦး၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ သည္ ၉-၂-၁၉၉၃၊အဂၤါေန႔ ညေန၊ ၄-နာရီ ၄၀-မိနစ္တြင္ ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။

စာေရးသူ သန္းမင္းထြဋ္ မဂၤလာေမာင္မယ္ အတြဲ-၁ရ၊ အမွတ္-၂၊ ၂၀၀၅-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ